Marcin i Piotr Libiccy w publikacji „Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce” podają informacje że Royowie nie władali już tym majątkiem pod koniec XIV wieku. Mikołaj z Katowic zastawił wtedy Rojów i Olszynę Janowi z Sieniawy ( potwierdził to książę śląski Władysław Opolczyk).
 |
| Wzgórze kościelne w Rojowie |
Okolice Ostrzeszowa przez kilka wieków stanowiły obszar pogranicza polsko-śląskiego. Wiązało się to z niepewnym losem mieszkańców i częstymi napadami różnych rabusiów. Nie mamy informacji o Rojowie z tamtych czasów. Jednak wiele mówią nam informacje dotyczące Ostrzeszowa. Przytoczę kilka przykładów zaczerpniętych z pozycji autorstwa pp. W. Golusa i St. Nawrockiego „Ostrzeszów – przeszłość i teraźniejszość”.
W roku 1383 Ostrzeszów przyłączył się do związku miast śląskich w celu niesienia wzajemnej pomocy przeciwko bandom pustoszącym ich okolice. Przywilej z 1403 roku wspomina bowiem o częstych napadach zbójów i rabusiów śląskich na okolice Ostrzeszowa.W roku 1404 Mikołaj Wierzbięta zwany Kępińskim, dziedzic na Kępnie, stawał w Ostrzeszowie jako świadek na okoliczność przekroczenia granicy polsko śląskiej przez rabusiów śląskich, którzy napadali i grabili okolice Ostrzeszowa.
W 1456 roku, a więc w czasie wojny trzynastoletniej z Krzyżakami (1453-1466), przekroczyła granice śląskie banda rabusiów z Jerzym Stosem i Janem Świerborawskim na czele, pustosząc okolice Ostrzeszowa.W/w autorzy wskazują także na wcześniejszy, bo z XIII wieku najazd tatarski obejmujący wielką połać kraju aż po Wrocław, który miał nie oszczędzić także Ostrzeszowa i jego okolic. Tatarzy pozostawiali wszak po sobie zgliszcza zdobytych miast i wsi stosując taktykę spalonej ziemi.
Bibliografia:
1. Libicki Piotr, Libicki Marcin, Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, Poznań 2003
2. Nawrot E., Dekanat Ostrzeszowski 1821-1945, Poznań 2001
3. Władysław Golus, Stanisław Nawrocki ,,Ostrzeszów przeszłość i teraźniejszość'',. Poznań 1969
