Mozaika św. Wojciecha i ikonografia witraży

Fundatorem mozaiki jest Ks. Kanonik Rafał Pierzchała z Poznania. Fundator poświęcił mozaikę podczas Sumy odpustowej ku czci św. Wojciecha, która odprawił 26 kwietnia 2015r.

Ikonografia witraży

postaci Świętych i Błogosławionych

związanych z ziemią ostrzeszowską

w kościele p.w. Św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Rojowie

Informacje ogólne

Witraże postaci Świętych
i Błogosławionych w rojowskiej świątyni zostały wykonane w roku 2015. Umieszczono je w czterech oknach o wymiarach 270 x 113 cm oraz w jednym oknie o wymiarach 100 x 50 cm. Okna wypełniano witrażem metodą ołowiową, luty są patynowane, kolorowe szkło pochodzi z polskich hut szkła. Witraże umieszczono na szybie zespolonej, ościeżnice okien wykonano z drewna mahoniowego. Każde okno zawiera jedną postać związaną z ziemią ostrzeszowską. W czterech oknach postaci są wysokie na 120 cm, a w jednym oknie postać ma wysokość 60 cm. Witraże wykonała p. Kornelia Kusiak, okna p. Henryk Urbaniak.

Witraż Świętego Jana Pawła II

(1920-2005)

Jan Paweł II (wł. Karol Wojtyła), urodzony 18 maja 1920 roku, zmarły 2 kwietnia 2005, polski duchowny, poeta, arcybiskup, kardynał, od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 roku papież.

Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach, w dzieciństwie chętnie uprawiał sport, często grał w piłkę nożną, jeździł na nartach, lubił wycieczki krajoznawcze. Już w tamtym okresie przyszłego papieża cechowała silna wiara, w kościele parafialnym z oddaniem pełnił obowiązki ministranta.

Wojtyła naukę rozpoczął w gimnazjum w Wadowicach, w 1938 roku podjął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie wykazywał się dużą aktywnością – brał udział w spotkaniach literackich, uczestniczył w przygotowaniach spektakli, pisał pierwsze utwory poetyckie.

W 1942 roku Wojtyła postanowił studiować teologię w tajnym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie. W 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Kolejne lata w życiorysie Karola Wojtyły to już okres intensywnej pracy teologicznej. W 1958r. został mianowany biskupem, w 1963r. arcybiskupem, a w 1967r. otrzymał nominację kardynalską.

 Po śmierci Jana Pawła I w 1978 roku drugie konklawe wybrało Karola Wojtyłę na nowego papieża. Polak przyjął imię Jana Pawła II, a jego pontyfikat trwał ponad 26 lat i był jednym z najdłuższych w historii. Polski papież miał również duży wpływ na zmiany, które zaszły w tym czasie w Europie, m.in. upadek komunizmu.

W 1981 roku doszło do zamachu na Jana Pawła II, papież cudem uniknął śmierci od kuli zamachowcy. Polski papież znany był jako wielki pielgrzym – odbył 104 pielgrzymki (odwiedzając 134 kraje na całym świecie), w tym aż 8 do Polski. Swą posługę na Stolicy Piotrowej sprawował 26 lat, 5 miesięcy i 16 dni. Jego pontyfikat jest najdłuższym pontyfikatem XX wieku i trzecim co do długości w dziejach historii Kościoła.

Jego proces beatyfikacyjny był jednym z najkrótszych w historii Kościoła, rozpoczął się miesiąc po pogrzebie, a zakończył się sześć lat po śmierci, zaś proces kanonizacyjny zakończył się trzy lata po beatyfikacji, dziewięć lat po śmierci. Kanonizowany został 1 maja 2013 roku.

Witraż Świętego Maksymiliana Marii Kolbego

(1894-1941)

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. Jego rodzice, Juliusz i Marianna z Dąbrowskich, byli tkaczami. W 1907 r. razem ze starszym bratem podjął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, gdzie też obaj, w 1910 r. wstąpili do zakonu. Wraz z suknią zakonną otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. wysłano go na studia do Rzymu. Tam uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie "Gregorianum”. W Rzymie przyjął też święcenia kapłańskie (28.04.1918). W 1919 r. wrócił do Polski i podjął wykłady w seminarium ojców franciszkanów w Krakowie.

W Rzymie założył wraz z kolegami w 1917 roku stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej, które po powrocie do kraju szerzył najpierw w środowisku zakonnym, a od 1920 r. także wśród świeckich. Dla realizacji celu stowarzyszenia i dla utrzymania kontaktu z jego członkami zaczął od stycznia 1922 r. wydawać w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tegoż roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo, a miesięcznik zaczął pełnić rolę pisma katechetycznego dla masowego czytelnika. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który wkrótce stał się znaczącym katolickim ośrodkiem prasowym i wydał kilka wielonakładowych miesięczników. W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do Japonii i zaczął tam wydawać japoński odpowiednik "Rycerza Niepokalanej", a wkrótce założył także "Niepokalanów Japoński". W 1936 r. sprowadzono go do Polski, aby pokierował Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie. W chwili wybuchu II wojny światowej było tam 700 zakonników i kandydatów. Wojna zatrzymała tę działalność. Po wybuchu II wojny światowej o. Maksymilian wraz z trzydziestoma czterema braćmi zostaje aresztowany
i wywieziony najpierw do obozu w Lamsdorf (Łambinowice), a później do Amtitz (Gębice),
 a wreszcie do Ostrzeszowa. Był więziony w budynku Gimnazjum Salezjanów w Ostrzeszowie zamienionym na więzienie w dniach od 9 listopada do 8 grudnia 1939 roku. Po powrocie do Niepokalanowa Maksymilian zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. 17.02.1941 r. znów został aresztowany razem z 4 bliskimi współpracownikami. Przesłuchiwano go na Pawiaku, a w maju przewieziono do Oświęcimia, gdzie stał się numerem 16670 i ofiarował się dobrowolnie na śmierć głodową za współwięźnia, ojca rodziny. Zmarł dobity zastrzykiem trucizny 18.08.1941 r.

Ukazując jego życie jako przykład dla wiernych, zwłaszcza dla kapłanów, Papież Paweł VI ogłosił go błogosławionym (17.10.1971 r.), a Jan Paweł II świętym (10.10.1982 r.).

 

Witraż Błogosławionego ks. Mariana Konopińskiego

(1907-1943)

Marian Konopiński przyszedł na świat 10 września 1907 r. w Kluczewie w Wielkopolsce, w rodzinie kowala Walentego i Weroniki, z domu Dobierskiej. Był najstarszym z pięciorga rodzeństwa.

Szkołę podstawową ukończył w Szczepankowie, po trzech latach przeniósł się do szkoły realnej we Wronkach. Następnie kształcił się w humanistycznym Progimnazjum im. Piotra Skargi w Szamotułach, które ukończył w 1927 r.

Po maturze wstąpił do seminarium duchownego w Gnieźnie. Później, w trakcie studiów, przeniósł się do seminarium poznańskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1932 r. z rąk kardynała Augusta Hlonda.

Początkowo był wikariuszem w parafii w Ostrzeszowie i prefektem w miejscowym Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim, szkolącym polską kadrę nauczycielską. Opiekował się w tym czasie jedną ze swoich młodszych sióstr, która dzięki temu zdała maturę w tamtejszym gimnazjum. W 1935 r. został wikariuszem w poznańskiej parafii pw. Bożego Ciała, a trzy lata później w parafii pw. św. Michała Archanioła. Jednocześnie podjął studia na wydziale nauk społecznych na Uniwersytecie Poznańskim.

W kwietniu 1939 r. został mianowany kapitanem rezerwy. Po niemieckiej agresji, 1września1939r, zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Został kapelanem 15 Pułku Ułanów Poznańskich, biorąc udział w całym jego szlaku bojowym aż do kapitulacji Warszawy 28 września1939r. Brał udział m.in. w walkach nad Bzurą i w obronie stolicy. Do końca wspomagał duchowo walczących, chroniąc przed załamaniem, a także pomagając lekarzowi pułkowemu. Internowany przez Niemców trafił do oficerskiego — kapelani mieli szarże oficerskie — obozu jenieckiego Oflag X B nr 2 Nienburg (Weser), w Dolnej Saksonii, na terenie Niemiec.

Zwolniony w maju 1940 r., miesiąc później został ponownie aresztowany i uwięziony w niemieckim obozie koncentracyjnym w Dachau. W listopadzie 1942 r. został wyznaczony jako jeden z 20 kapłanów do pseudomedycznych eksperymentów przeprowadzonych w obozie. Zakażony śmiertelną ropowicą znalazł się w grupie, której podawano jedynie leki homeopatyczne. Zmarł 1 stycznia 1943 r., jego ciało zostało spalone w krematorium.

W 1999 r. ks. Marian Konopiński został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w grupie 108 polskich męczenników.

Witraż Błogosławionej Marii Gwidony od Miłosierdzia Bożego

(1900-1943)

S.M. GWIDONA - Helena Cierpka, córka Stanisława i Barbary z domu Bałamun, urodziła się 11 kwietnia 1900 r. w Granowcu (powiat Odolanów). Do Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu została przyjęta jako siostra drugiego chóru 17 lutego 1927r. we Lwowie. Nowicjat Helena rozpoczęła 6 stycznia 1928 r. w Grodnie, gdzie 7 stycznia 1930 r. złożyła pierwsze śluby. Pozostała tam prawdopodobnie do lipca 1933 r., a następnie wyjechała do Ostrzeszowa, gdzie otwarto nową fundację. Pracowała w ogrodzie i gospodarstwie.
W lipcu 1935 r. siostra Gwidona wyjechała do Grodna, aby przygotować się do ślubów wieczystych, które złożyła 7 stycznia 1936 r., przyjęła tajemnicę od Miłosierdzia Bożego.

Po profesji wieczystej siostra Gwidona wyjechała do Nowogródka, gdzie również pracowała w ogrodzie i w gospodarstwie. Wielki trud związany z pracą na roli nie przeszkadzał jej w życiu kontemplacyjnym. W pamięci sióstr i mieszkańców Nowogródka pozostał obraz siostry Gwidony rozmodlonej, pracowitej i bardzo pogodnej.

Po wybuchu wojny Nowogródek zajęli Sowieci i wyrzucili siostry z klasztoru. Wkraczający Niemcy pozwolili wrócić nazaretankom do swojej siedziby. Kiedy hitlerowcy rozpoczęli masowe aresztowania i egzekucje ludności, siostry modliły się o ratunek dla uwięzionych w zamian za ofiarę z ich życia. 11 sióstr z matką przełożoną Marią Stellą zostało aresztowanych 31 lipca 1943 r., a następnego dnia, w niedzielę, 1 sierpnia wczesnym rankiem siostry zostały rozstrzelane i pogrzebane w lesie pod Nowogródkiem.

Papież Jan Paweł II beatyfikował Siostry podczas uroczystej Mszy św. 5 marca 2000r. w Rzymie. Bł. Maria Gwidona od Miłosierdzia Bożego jest patronką kaplicy filialnej w Szklarce Myślniewskiej. Kaplica należy do parafii p.w. św. Jadwigi Królowej w Ostrzeszowie. Uroczystości poświęcenia kaplicy w 2009r. przewodniczył ks. bp Stanisław Napierała, Ordynariusz Diecezji Kaliskiej.

Witraż Świętego Michała Archanioła

Witraż Świętego Michała Archanioła umieszczony jest w mniejszym oknie, postać świętego ma wysokość 60 cm.

Michał Archanioł  w religii chrześcijańskiej to jeden 3 archaniołów, święty Kościoła katolickiego.

Św. Michał Archanioł jest patronem mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, żołnierzy. Przyzywany jest także jako opiekun dobrej śmierci.

W ikonografii św. Michał Archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Na głowie ma opaskę lub diademem. Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, waga, tarcza z napisem: Quis ut Deus - "Któż jak Bóg".

W dniu 29 września obchodzimy dzień świętych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała. Aniołowie są duchami czy­stymi, które nieustannie obcują z Bogiem. Archaniołowie św. Michał, św. Gabriel i św. Rafał mają szczególne miejsce wśród dziewięciu chórów anielskich.

Imię Michał oznacza: „Któż jak Bóg” i było to pierwsze zawołanie aniołów w wielkich zmaganiach z szatanem. Kościół katolicki uważa św. Michała Archanioła za swego Anioła Stróża. Do św. Michała Archanioła modlimy się w chwilach trudnych. W Polsce św. Michał Archanioł patronował rycerstwu. Powstało wiele kościołów i kaplic pod jego wezwaniem.

Na terenie Ziemi Ostrzeszowskiej już w roku 1630r. nastąpiło ustanowienie Bractwa Św. Michała Archanioła przy konwencie oo. Bernardynów w Ostrzeszowie.

W Polsce pod imieniem św. Michała Archanioła wybudowano ponad 300 kościołów. Od tego imienia wzięło swoją nazwę aż 222 miejscowości w naszej Ojczyźnie. Od V wieku Kościół czcił św. Michała w dniu 29 września. W roku 1921 papież Benedykt XV zdecydował, że dzień ten stał się liturgicznym świętem upamiętniającym również dwóch pozostałych Archaniołów: Gabriela i Rafała. Sługa Boży ks. Bronisław Markiewicz założył dwa Zgromadzenia Zakonne Św. Michała Archanioła (Księża Michalici i Siostry Michalitki), którym zlecił wychowanie dzieci i młodzieży, zwłaszcza opuszczonej.

Tekst opracował Jerzy Krzywaźnia